Oz 10

Dag 101 Australie 2/1/2017

Dit keer geen reisverslag maar een hersenspinsel.

Een nieuw jaar. Een ander land. Een veranderende ik. Maar hoe en waar naartoe weet ik nog niet.
De heimwee blijft. Terwijl ik ook geniet van Australie. Het eeuwige conflict van de Tweelingen. Verschillende persoonlijkheden. Meerdere gevoelens bijna altijd tegenstrijdig. Een conflict met mijzelf dat nooit eindigt. Ik ben op zoek naar een vorm om beter hier te kunnen zijn. Te genieten van alles wat dit land mij brengt. Gedachten stromen en theorieën komen.
De zoektocht naar thuis eindigt niet hier. De angst blijft dat wat nu thuis lijkt te zijn mij gaat teleurstellen. Dat de zoektocht voor eeuwig blijft. Ik wil naar huis. Naar de warmte. Mijn zijn is klaar voor dat leven. Voor die toekomst. Voor de verbondenheid. Mijn wortels verlangen naar de grond. Mijn takken willen groeien, de bloemen bloeien en de appels rijpen. Het leek zo ver weg en het is nu zo dichtbij maar toch mijlenver. Ik weet dat ik daar eindig. Maar nu nog even niet. Nu brand ik mij nog aan de zon. Overspoel mij met zout water. Adem deze lucht in en kijk mijn ogen uit. Want thuis is alles alles anders. Thuis is niet dit. Dit was een droom. Nu is thuis dat. Maar eerst moet ik deze droom leven. Een tegelijk. Stap voor stap met heel mijn zijn. Zo goed als kan. Met een traan. Met een glimlach. Zo moest het zijn.